Doorgaan naar hoofdcontent

Peter Ypma 1942 - 2013


De brushes rusten definitief. Op maandagochtend 29 juli 2013, 14 dagen na zijn 71e verjaardag, is jazzdrummer en oud-docent Peter Ypma overleden. Peter Ypma was 16 jaar en toen hij zijn eerste, lichtblauw parelmoer, Westend drumstel kocht. Hij stopte vlak daarna met zijn opleiding aan het Haagse Thorbecke Lyceum. Een jaar later speelde hij op de Holland-Amerika Lijn en maakte kennis met de Amerikaanse jazzscene. In 1959, hij was toen 17 jaar, speelde hij in New York. Daarvan wist hij nog: "Ah, New York, ja, ik zag er een optreden van een fantastische, toen pas 13-jarige jazzdrummer: Tony Williams. Ik genoot met volle teugen. Tony was zo jong en had al zoveel in huis. Tony stierf in 1997, op 51-jarige leeftijd. Maar dat drumstel waar hij toen op speelde, die maten, die kleur! Het was een Gretsch, met voor mij toen heel bijzondere maten: 18 x 14, 12 x 8, 14 x 14 en 14 x 4,5 inch. Lekker klein, in de kleur silver sparkle. En wat klonk dat goed. Toen ik die kit hoorde wist ik het: ik wilde zo'n drumstel als Tony Williams had."

Tegen het einde van zijn opleiding klassiek slagwerk in Den Haag in 1962 speelde hij eerst bij Down Town Jazz Band van Roefie Hueting. In september 1965 reisde hij af naar Australië en Nieuw-Zeeland met het Dutch Swing College onder leiding van Peter Schilperoort, als vervanger van Louis de Lussanet. Met de DSC maakte Ypma verschillende langspeelplaten, waaronder de live-opname ‘20 Years DSC’ en het studioalbum ‘Tribute to Louis Armstrong’. Vervolgens speelde hij vanaf mei 1966 een jaar als bigbandjazzdrummer voor het orkest van de Sender Freies Berlin o.l.v Jerry van Rooijen in het toen nog bezette Berlijn. Onder meer begeleidde hij in die periode Art Farmer, Joe Zawinul, Benny Bailey, Carmen McRae en Eugen Cicero. Terug in Nederland leverde hij bijdragen aan het Vara Dansorkest, het Metropole Orkest, Rogier van Otterloo en het Radio Filharmonisch Orkest en meerdere kleine jazzformaties. Zo speelde hij bij The Diamond Five en maakte met die formatie opnames met Greetje Kauffeld. Peter Ypma was voor een periode van 25 jaar de vaste begeleider van Rita Reys in het trio van Pim Jacobs met Ruud Jacobs op contrabas. Daarnaast speelde hij bij het Metropole Orkest onder leiding van Rogier van Otterloo met vele groten der aarde zoals Ella Fitzgerald, Bill Evans, Phil Woods en Toots Thielemans in het programma Metro’s Midnight Music.

Ypma was als docent slagwerk, ritmische scholing en ensembleleiding sinds de jaren tachtig tot aan zijn pensioen verbonden aan het Rotterdams Conservatorium. Hij was een van de docenten die de opleiding lichte muziek (nu jazz-, pop- en wereldmuziekafdeling) vorm gaf en op de kaart zette. In Indonesië werkte hij mee aan de opzet en ontwikkeling van het conservatorium in Jakarta. Ypma bleef vooral jazzdrummer. Hij werkte met groten in de jazzmuziek als Monty Alexander, Dexter Gordon, Thad Jones en Ben Webster.

In 1990 begon hij zijn eigen bigband, Peter Ypma plus Eleven, een twaalfmans bebopformatie waarmee hij meerdere malen op het North Sea Jazz Festival heeft gespeeld.
Peter Ypma wordt door collega musici en oud-studenten herinnerd als een betrokken en gepassioneerd musicus en docent met een grote dosis humor. Veel drummers van naam, waaronder Hans van Oosterhout, Arnoud Gerritse, Juan van Emmerloot, Joost Kroon en Lucas van Merwijk zijn door hem opgeleid. Peter Ypma is 71 jaar geworden.

Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic