Jazzpianist, jazzdocent en arrangeur Frans Elsen is op woensdag 23 februari 2011 overleden. Hij werd 76 jaar. Elsen (geboren 28 mei 1934 in Den Haag) hoorde in vijftiger tot de eerste moderne jazzpianisten van Nederland. Bebop is bij hem steeds het uitgangspunt gebleven.
Als zevenjarige begon hij met pianospelen en doorliep tussen 1952 en 1958 het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. In diezelfde periode begon Elsen op te treden met diverse jazzformaties. Met zijn eigen kwartet (met onder meer Herman Schoonderwalt) maakte hij in 1955 en ’56 opnamen voor de lp’s Jazz Behind The Dikes, Vol. 2 en Vol. 3. Eerder, in 1953, werkte hij al mee aan de Jazz at the Kurhaus-lp’s. Vanaf 1956 maakte Frans Elsen ook geregeld platen met onder anderen het Peter Schilperoort-kwartet, Ann Burton, Greetje Kauffeld, Ferdinand Povel en het Metropole Orkest. Een van zijn laatste albums dateert van 2006: As Long As There’s Music met gitarist Axel Hagen.In de loop der jaren werkte Frans Elsen met tientallen grote namen uit de Amerikaanse jazz, onder wie Barry Harris, Phil Woods, Zoot Sims, Stan Getz, Art Farmer, Oliver Nelson, Donald Byrd, Clark Terry, Thad Jones, Chet Baker en Ben Webster. Net als zijn collega en grote vriend Barry Harris heeft Frans Elsen gedurende zijn leven altijd gewezen op het belang van de Bebop. Dit kwam naar boven in zijn spel, en zeker tijdens zijn lessen. Tijdens zijn concerten liet hij steevast horen waar zijn voorkeur lag en was de invloed van Bud Powell en de eerder genoemde Barry Harris altijd goed hoorbaar. Zowel harmonisch, melodisch en ritmisch klopte het 100% en viel er geen speld tussen te krijgen. Op dit gebied stelde Frans hoge eisen aan zichzelf en zelfs tot aan het eind van zijn leven probeerde hij zichzelf nog te verbeteren.
Zijn ongelofelijke harmonische kennis maakte hem tot uitstekende begeleider. Op alerte wijze gaf hij elke solist de juiste steun.Het leek soms of hij hiervoor een zesde zintuig bezat.
Vanaf het begin in 1979 was hij nauw betrokken bij de jazzopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Meerdere generaties Nederlandse jazzmusici hebben daar bij hem gestudeerd, tot zijn pensionering in 1999.Voordien was Frans Elsen ook al actief geweest als initiator van jazzopleidingen in onder meer Zwolle en Hilversum.Hij publiceerde twee meerdelige leergangen:Jazzpracticum en Jazzharmonie aan de piano (zowel in het Nederlands als het Engels).
Begin jaren tachtig hield Frans zich bezig met het oprichten van de SJP (Stichting Jazz Productie). Deze stichting had als doelstelling het promoten van traditionelere jazzvormen en moest de tegenhanger worden van de meer vooruitstrevende SJIN. De SJP vond (terecht) dat de SJIN zich teveel bezighield met non-jazz en wilde een deel van de subsidie die tot dan toe exclusief door de SJIN werd geconsumeerd. Het toenmalige ministerie van CRM dacht daar echter anders over en het Haagse initiatief was van de baan. Tijdens het North Sea Jazz Festival 1991 werd Frans Elsen onderscheiden met de Bird Award Special Appreciation. Elsen was een begrip in de jazzwereld. Voor de vaderlandse jazz heeft hij als musicus, docent en als promotor van de echte jazz een zeer grote rol gespeeld.
Bijdrage: C.P. Vincentius (www.cpvincentius.nl)
Als zevenjarige begon hij met pianospelen en doorliep tussen 1952 en 1958 het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. In diezelfde periode begon Elsen op te treden met diverse jazzformaties. Met zijn eigen kwartet (met onder meer Herman Schoonderwalt) maakte hij in 1955 en ’56 opnamen voor de lp’s Jazz Behind The Dikes, Vol. 2 en Vol. 3. Eerder, in 1953, werkte hij al mee aan de Jazz at the Kurhaus-lp’s. Vanaf 1956 maakte Frans Elsen ook geregeld platen met onder anderen het Peter Schilperoort-kwartet, Ann Burton, Greetje Kauffeld, Ferdinand Povel en het Metropole Orkest. Een van zijn laatste albums dateert van 2006: As Long As There’s Music met gitarist Axel Hagen.In de loop der jaren werkte Frans Elsen met tientallen grote namen uit de Amerikaanse jazz, onder wie Barry Harris, Phil Woods, Zoot Sims, Stan Getz, Art Farmer, Oliver Nelson, Donald Byrd, Clark Terry, Thad Jones, Chet Baker en Ben Webster. Net als zijn collega en grote vriend Barry Harris heeft Frans Elsen gedurende zijn leven altijd gewezen op het belang van de Bebop. Dit kwam naar boven in zijn spel, en zeker tijdens zijn lessen. Tijdens zijn concerten liet hij steevast horen waar zijn voorkeur lag en was de invloed van Bud Powell en de eerder genoemde Barry Harris altijd goed hoorbaar. Zowel harmonisch, melodisch en ritmisch klopte het 100% en viel er geen speld tussen te krijgen. Op dit gebied stelde Frans hoge eisen aan zichzelf en zelfs tot aan het eind van zijn leven probeerde hij zichzelf nog te verbeteren.
Zijn ongelofelijke harmonische kennis maakte hem tot uitstekende begeleider. Op alerte wijze gaf hij elke solist de juiste steun.Het leek soms of hij hiervoor een zesde zintuig bezat.
Vanaf het begin in 1979 was hij nauw betrokken bij de jazzopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Meerdere generaties Nederlandse jazzmusici hebben daar bij hem gestudeerd, tot zijn pensionering in 1999.Voordien was Frans Elsen ook al actief geweest als initiator van jazzopleidingen in onder meer Zwolle en Hilversum.Hij publiceerde twee meerdelige leergangen:Jazzpracticum en Jazzharmonie aan de piano (zowel in het Nederlands als het Engels).
Begin jaren tachtig hield Frans zich bezig met het oprichten van de SJP (Stichting Jazz Productie). Deze stichting had als doelstelling het promoten van traditionelere jazzvormen en moest de tegenhanger worden van de meer vooruitstrevende SJIN. De SJP vond (terecht) dat de SJIN zich teveel bezighield met non-jazz en wilde een deel van de subsidie die tot dan toe exclusief door de SJIN werd geconsumeerd. Het toenmalige ministerie van CRM dacht daar echter anders over en het Haagse initiatief was van de baan. Tijdens het North Sea Jazz Festival 1991 werd Frans Elsen onderscheiden met de Bird Award Special Appreciation. Elsen was een begrip in de jazzwereld. Voor de vaderlandse jazz heeft hij als musicus, docent en als promotor van de echte jazz een zeer grote rol gespeeld.
Bijdrage: C.P. Vincentius (www.cpvincentius.nl)
Reacties
Een reactie posten