Vrijdag 25 maart 2011 Jazzcafé de Tor, Enschede
Het zijn minder gunstige omstandigheden die de kwaliteit van een concert danig kunnen beïnvloeden. Zo was vrijdagavond om 9.00 uur
de vibrafoon van solist Dave Pike nog niet geïnstalleerd en was het publiek er getuige van dat die installatie ook niet helemaal lukte. De toetsen zaten niet overal op de dempbalk. Waarschijnlijk bepaalde dat ook de al te vileine resonantie bij de aanslag van sommige toetsen.
Het was allemaal improviseren geweest om toch nog een goed functionerende vibrafoon op het toneel te krijgen, aldus Rein de Graaff.
Maar dat was niet het enige mankement van de avond. Voor de pauze zag het publiek bassist Marius Beets in totale wazigheid voor zich uitstaren. In de pauze sukkelde Beets op het podium achter de piano in slaap en moest de Graaff op de bassist inpraten. Na de pauze stond de anders zo effectief stuwend spelende Beets letterlijk knikkebollend achter, tegen en over zijn instrument.
De uiteindelijke balans van deze avond was dat pianist / leider Rein de Graaff liet horen dat hij een zeldzaam goede beboppianist is, dat drummer Eric Ineke altijd goed is voor een degelijke ritmische basis en voor korte, mooi opgebouwde, solo’s, dat Benjamin Herman zich het idioom van Charlie Parker op overtuigend eigen wijze heeft meester gemaakt, dat Dave Pike het accuraat en to the point swingen dat lang zo kenmerkend voor zijn spel is geweest had thuis gelaten en had ingeruild voor een overdaad aan pedaalwerk en dat Marius Beets volgende keer er voor moet zorgen conditioneel beter voor de dag te komen. Wat een van de topavonden in het jazzseizoen van de Tor had moeten worden, verkeerde in het tegendeel, hetgeen ook af te meten was aan het aantal liefhebbers dat voortijdig de Tor verliet.
Bijdrage: C.P. Vincentius
Het zijn minder gunstige omstandigheden die de kwaliteit van een concert danig kunnen beïnvloeden. Zo was vrijdagavond om 9.00 uur
de vibrafoon van solist Dave Pike nog niet geïnstalleerd en was het publiek er getuige van dat die installatie ook niet helemaal lukte. De toetsen zaten niet overal op de dempbalk. Waarschijnlijk bepaalde dat ook de al te vileine resonantie bij de aanslag van sommige toetsen.
Het was allemaal improviseren geweest om toch nog een goed functionerende vibrafoon op het toneel te krijgen, aldus Rein de Graaff.
Maar dat was niet het enige mankement van de avond. Voor de pauze zag het publiek bassist Marius Beets in totale wazigheid voor zich uitstaren. In de pauze sukkelde Beets op het podium achter de piano in slaap en moest de Graaff op de bassist inpraten. Na de pauze stond de anders zo effectief stuwend spelende Beets letterlijk knikkebollend achter, tegen en over zijn instrument.
De uiteindelijke balans van deze avond was dat pianist / leider Rein de Graaff liet horen dat hij een zeldzaam goede beboppianist is, dat drummer Eric Ineke altijd goed is voor een degelijke ritmische basis en voor korte, mooi opgebouwde, solo’s, dat Benjamin Herman zich het idioom van Charlie Parker op overtuigend eigen wijze heeft meester gemaakt, dat Dave Pike het accuraat en to the point swingen dat lang zo kenmerkend voor zijn spel is geweest had thuis gelaten en had ingeruild voor een overdaad aan pedaalwerk en dat Marius Beets volgende keer er voor moet zorgen conditioneel beter voor de dag te komen. Wat een van de topavonden in het jazzseizoen van de Tor had moeten worden, verkeerde in het tegendeel, hetgeen ook af te meten was aan het aantal liefhebbers dat voortijdig de Tor verliet.
Bijdrage: C.P. Vincentius
Reacties
Een reactie posten