Solar compositie van Miles Davis of...

Het staat fantastisch mooi op zijn grafsteen: Sir Miles Davis met daaronder enige maten van de compositie ‘Solar’. Ik zeg met nadruk

‘de’ compositie en niet ‘zijn’ compositie. Want de compositie ‘Solar’ die op de grafsteen van Miles Davis staat, is niet van de hand van ’s werelds beroemdste trompettist. Toen medewerkers van het Library of Congress in 2011 de muzikale erfenis van gitarist Chuck Wayne inventariseerden, stuitten zij tussen arrangementen, composities, brieven, foto’s e.d. op een kleine schellakplaat uit 1946, die nooit officieel is uitgebracht. Deze bevatte de compositie ‘Sonny’, een van de vele nummers uit die periode die een harmonische afgeleide zijn van het toen populaire ‘How High the Moon.’ Chuck Wayne noemde zijn compositie naar Sonny Berman, de trompettist die aan dezelfde opnamesessie in Oklahoma City deelnam.

Chuck Wayne en Sonny Berman maakte van mei tot december 1946 deel uit van de Woody Herman’s First Herd. De compositie ‘Sonny’ komt bijna in alle opzichten overeen met ‘Solar’, een nummer dat jaren later op de Prestige lp ‘Walkin’ van Miles Davis opdook. Indertijd vergat Wayne het copyright te registeren. Dat gebeurde zeventien jaar later in op 8 augustus 1963 door de Prestige Music Co., Inc. Als componist werd toen Miles Davis opgevoerd. Chuck Wayne vertelde jarenlang, aan wie het maar wilde horen, zijn nummer was ingepikt. Zelfs in zijn bio in The New Grove Dictionary of Jazz wordt over Wayne vermeld: ‘Hij trad op en maakte opnamen met Woody Herman’s First Herd (mei-december 1946),

En gedurende die tijd componeerde hij ‘Sonny’, die later door Miles Davis is toegeëigend en geclaimd als diens eigen compositie onder een nieuwe titel ‘Solar’.

Het hele verhaal heeft al jaren in jazzkringen gecirculeerd, maar slechts weinigen hebben het nummer Sonny in de uitvoering van Chuck Wayne gehoord.

Chuck Wayne, ofwel Charles Jagelka geboren 1923, gestorven 1997 was een gitarist en leraar, die stilistisch de swingperiode en de toen moderne bebop van het midden van de jaren veertig overbrugde. Wayne werkte in diverse clubs aan de 52nd Street en nam deel aan opnamesessies met

Coleman Hawkins, Lester Young, Dizzy Gillespie, Barney Bigard en vele anderen. Hij was lid van de Woody Herman Herd en speelde bij het George Shearing’s Quintet van 1949 tot 1952. Ook toerde Chuck Wayne in de vijftiger jaren met Tony Bennett. Uiteindelijk werd Wayne studiomuzikant bij CBS Televisie van 1959 tot 1971. Later gaf hij les aan het Westchester Conservatory of Music en schreef hij vier theorieboeken voor jazzgitaristen. 

En Miles Davis? Moge hij rusten in vrede!

Bijdrage: C.P. Vincentius