Jazz maakte van Phil Mason een
globetrotter en een gevierd jazztrompettist in de New Orleansstijl . In de
laatste vijfendertig jaar van zijn leven was hij bovendien boer en organisator
van het jazzfestival op het Schotse eiland Bute, nabij The Firth of Clyde en
Glasgow. Hij overleed 9 juni 2014. Zijn leven had een roerig
begin. Phil Mason werd op 10 april 1940 in de Noord Londense wijk Kentish Town geboren,
midden in de Blitzkrieg en de daarbij behorende bombardementen. Algauw werden Phil en zijn zuster Sheila
geëvacueerd naar Norfolk. Toen het oorlogstij keerde , kwam het gezin Mason
terug in London en vestigde zich in de wijk Muswell Hill. Hoewel zijn leraren
een intelligente jongen in hem zagen, was er de nodige bezorgdheid over zijn
gebrek aan discipline. Hij kwam weliswaar door zijn examens voor de middelbare
school, maar kreeg een slecht cijfer voor muziek. Volgens zijn muziekleraar
miste hij 'het muzikale oor'.
Op zestienjarige leeftijd
verliet Phil de school met als enige ambitie
grafdelver te worden, maar dat was een korte bevlieging. Hij studeerde
verder aan het Trinity College in Dublin en koos voor moderne talen. Tijdens die
jaren in Dublin groeide zijn interesse in de diverse kunsten; speciaal de
Italiaanse opera had zijn. Tegelijkertijd had de folkgroep The Dubliners zijn
warme belangstelling en konde klassieke muziek van de Ierse componist Sean
O’Riada zijn waardering wegdragen. Op zijn zestiende verjaardag had
hij een trompet gekregen en daarop oefende Phil op zijn studeer- annex slaapkamer
in Townend Street, Dublin. Om overlast te vermijden, dempte hij het geluid met
een grijze handdoek. Zijn eerste betaalde optreden was in de The Boot Inn,
County Dublin, waar hij speelde met Richie McGowan, Barry Richardson en Martin
Bennett. Na aftrek van hun uitgaven hielden ze aan het einde van de avond ieder
80 pence over. In 1966 trouwde Phil Mason zijn eerste vrouw, Kate. Hij werd huisvader.Voetbal
speelde een grote rol in zijn leven. Hij had een reputatie als verdediger en
werd uiteindelijk aanvoerder van zijn team, Old Tollingtonians FC. Met dat team won hij de
Old Boys Cup, een eer die veel later aan zijn oudste zoon Neil ten deel zou
vallen.
Toen hij van zijn studie in
Dublin terugkeerde zorgde een telefoontje ervoor dat Phil in Londen ging spelen
Eric Silk's Southern Jazz band van 1966 tot 1969. Zijn loopbaan als beroeps
kreeg pas echt zijn beslag, toen Phil in
1970 toetrad tot Max Collie’s Rhythm Aces. Deze jazzband werd in 1966
geformeerd door John Maxwell Collie, die eerder The London City Stompers
leidde. Max Collie’s Rhythm Aces toerde door Engeland en Europa, los van een
serie min of meer reguliere optredens in diverse Londense etablissementen. Voor Phil was Londen en de jazz het ene focuspunt van zijn
activiteiten. Het andere focuspunt was de boerderij Shalunt Farm op het eiland
Bute, tussen het dorp Port Bannatyne en de terminal van het veer bij Rhubodach.
Met Phil Mason’s New Orleans
All-Stars startte hij in 1992 zijn eigen band, een band duidelijk in de
traditie van Chris Barber, Max Collie en Terry Lightfoot. Deze formatie leverde
onder meer een van de beste cd's van de Britse traditionele jazz: Phil Mason Spirituals & Gospels met Christine Tyrrell als zangeres. Op het eiland Bute gold hij als
een soortement van boer, een die sinds zijn vestiging met zijn tweede vrouw
Hanne in 1979, veel tijd investeerde om door de boerengemeenschap op Bute
geaccepteerd te worden.
Vanaf het begin van de
tachtiger jaren vorig eeuw speelde Phil en een kleine groep vrienden regelmatig
in de Struan Bar en het Grand Marine Hotel in Rothesay. Samen met zijn vrouw
Hanne en een vriend van de familie, Bill Hassall besloot Phil Mason de sprong te wagen. Ze
organiseerden een jazzfestival in Bute. Na het begin met slechts drie
bands, groeide het festival snel en daarmee ook de stroom van liefhebbers van
traditionele jazzl. Het eiland Bute voer wel bij de stroom bezoekers die het jazzfestival
opleverde. Acker Bilk, Kenny Ball, Chris Barber en The Temperance Seven;
allemaal maaakten ze hun opwachting. Phil Mason maakte bij de organisatie en
het boeken handig gebruik van zijn vele contacten in de jazzwereld.
Toen vier jaar geleden zijn
gezondheid verstek liet gaat, werd Phil in 2010 gedwongen de organisatie over
te dragen aan het team waarmee hij de laatste jaren het festival had geleid. Phil
Mason werd 74 jaar en laat de wereld ruim vijftig LP's, twee vrouwen, zes
kinderen en tien kleinkinderen na.
Bijdrage: C.P. Vincentius
Reacties
Een reactie posten