Doorgaan naar hoofdcontent

Sam Most 1930 - 2013

Met redelijke zekerheid mag worden gesteld, dat Sam Most een van de eerste jazzmusici was die soleerde op de dwarsfluit. Het was Leonard Feather die Most als zodanig kwalificeerde en hij vervolgde:'Hoewel zijn speelwijze niet correct is, gemeten aan de klassieke maatstaven, is Most een ritmisch betrokken vertolker wiens pittige en grappige stijl geen problemen heeft met akkoordwisselingen en altijd goed is voor een paar prachtige geconstrueerde solo's.' Het simultaan neuriën en noten spelen op de fluit is een speelwijze waarvan veel collega-fluitisten aangaven dat Most degene was die dit stijlelement introduceerde. In de vroege vijftiger jaren van de vorige eeuw onttwikkelde hij deze speelwijze, nadat hij ontdekte dat hij zo zachter kon spelen met zijn instrument. Zachter spelen was wenselijk in zijn appartement in New York tijdens het oefenen. 'Ik ontdekte die techniek, terwijl ik in de klerenkast stond, zo kon ik mijzelf horen zonder de buren te storen.' Ook voor het zingen van een goede scat was Sam Most altijd te vinden.


















Most werd op 16 december 1930 geboren in Atlantic City. Zijn ouders waren immigranten uit Litouwen en ondersteunden de muzikale interesse van hun kinderen. Naast Sam werd ook zijn broer Abe jazzmuzikant. Sam studeerde aan de The Manhattan School of Music voor hij in 1948 op achttienjarige leeftijd zijn loopbaan begon bij Tommy Dorsey. Sindsdien speelde hij bij qua stijl uiteenlopende artiesten en ensembles, zoals Donald Byrd, Herbie Mann en Charlie Mingus. Andere fluitisten zoals Hubert Laws, Roland Rahsaan Kirk en Yusef Lateef wezen naar Most als hun grote voorbeeld. Naast fluit speelde Most ook piano, saxofoon en klarinet. Eind veertiger, begin vijftiger wekten de snelle tempo´s en improvisaties van Charlie Parker en Dizzy Gillespie zijn interesse.

In 1953 werd zijn eerste plaatopname "Undercurrent Blues" uitgebracht. Door deze opname werd Sam Most, althans volgens de New Grove Dictionary of Jazz, de eerste bopfluitist. In 1954 werd Most door de lezers van Downbeat tot "New Star" gekozen. Most leidde zijn eigen bands en speelde met andere formaties, zoals bijvoorbeeld die van Buddy Rich in 1959. Na een wereldtoernee met Rich in 1961 door onder meer Zuid-Amerika vestigde hij zich in Los Angeles. Hij maakte meer dan twintig platen voor labels als Debut, Bethlehem, Vanguard en Xanadu en werkte als studiomuzikant bij opnames van Terry Gibbs, Red Norvo, Louie Bellson, Paul Quinichette, Clare Fisher, Tal Farlow, Ray Charles en Frank Sinatra.

In de laatste vijf jaar van zijn leven was Most weer actief als leider van zijn eigen formatie en maakte hij daarmee vanaf 2008 vier platen. Op 13 juni 2013 overleed Sam Most. Hij laat zijn tweelingzus Ruth Labensky, zijn broer Bernard en een jongere zuster Fran Tutshen achter. Zijn broer Abe overleed eerder in 2002.

Bijdrage C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic