CD: Tom Beek - Bliss

Beek laat saxofoon spreken: zacht, gevoelig, soms fel. Magisch!

Jan Garbarek, daar moest ik aan denken toen ik het prachtige vierde album van de Nederlandse saxofonist Tom Beek de eerste keer beluisterde. Niet zo vreemd want het idee voor de 'Bliss' is geboren na het luisteren van een cd van de Noor Garbarek. 'Bliss' is een album waarop Beek zijn saxofoon laat spreken zacht, gevoelig en soms fel. Het merendeel van de stukken is opgenomen in de - zoals Beek het zelf omschrijft - prachtige akoestiek van de oud-katholieke St. Vituskerk in Hilversum. In de studio van Paul Pouwer in Amsterdam nam de saxofonist ook vier stukken op met Mike Boddé aan de vleugel. Ook bassist Udo Pannekeet, die het album produceerde, heeft een gastrol als begeleider. Naast een aantal eigen composities laat Beek zijn veelzijdigheid horen met werk van Piazolla, Boddé, Chopin, Zawinul en Harry Bannink. JazzContrasten sprak met Tom Beek:

Tom, je derde album studio album ga je grotendeels solo, daarnaast zijn er een aantal stukken met begeleiding van piano en basgitaar. Jan Garbarek was de inspirator, volgens mij voel je je goed thuis in deze setting?

Gek genoeg is solo saxofoon spelen iets wat ik al vanaf het begin doe, net als elke andere instrumentalist trouwens. Dus ik ben, hoe moeilijk het ook is, heel vertrouwd met de setting. De band met mijn instrument is heel persoonlijk. Daar speelt de omgeving uiteindelijk ook een rol in. Spelen in zo'n mooie kerk is echt heel bijzonder. Trouwens, solo spelen voor een publiek of een album is een heel ander verhaal dan een beetje voor je uit spelen.

Samenspelen met andere muzikanten doe ik heel vaak, vind ik nog steeds geweldig en daar ga ik dan ook volop mee door. Solo saxofoon spelen diende zicht echter aan als een thema in mijn eigen muzikale ontwikkeling. Toen besloot ik het centraal te stellen als thema voor mijn album.

Overigens vond ik een album met alleen solostukken wel wat pittig, dus ik ben gaan zoeken naar een passende aanvulling. Mike, Udo, Tim en Marcel (JC: op laatste nummer Water - reprise), zijn geweldige muzikanten met wie ik regelmatig samen speel, dus het lag voor de hand om hen te vragen.

Goed en dan heb je besloten je cd op te nemen in een kerk, waar begin je dan met zoeken, of had je de St. Vituskerk al direct in het vizier?

Ik was naar een kerk op zoek om daar een concert te geven. Met dat idee was ik al een tijdje bezig. Een vriendin vertelde me over deze kerk waar regelmatig concerten worden gehouden. Het was in één keer raak. Ik vind de sfeer licht en prettig. De akoestiek is erg inspirerend. Tijdens het concert (JC: de tweede in de serie 'C'est le Tom qui fait la musique') begin september kreeg ik de kans om het uit te proberen samen met Mike en het publiek. Dat is zo goed bevallen dat ik de kerk heb gehuurd voor mijn opname. 

Het album is een feit, maar toch wacht je tot 14 april volgend jaar om het werk live te spelen. Wil je het je nog meer eigen maken, of kunnen we nog toevoegingen verwachten? Bijvoorbeeld in de begeleiding?

Traditioneel wordt tijdens een cd-presentatie de muziek gepresenteerd. Deze keer wil ik dat graag omdraaien. Het lijkt me fijn voor het publiek om een beetje aan de muziek te wennen. Het concert in april is de Utrechtse kerk Vredenburg Leeuwenbergh, een prachtige locatie voor een bijzonder optreden. Daarnaast zullen er zeker andere concerten worden georganiseerd met de muziek van Bliss. Ik vind het fijn om het momentum van het album te spreiden. Anders is het net alsof het na één dag niet meer interessant is.

Copyright © Edwin van Nuil

Bij de composities van andere muzikanten/componisten die je speelt geen composities van saxofonisten, een bewuste keus?

Dat had ik zelf niet eens in de gaten; het is niet bewust. Met 'Body and soul' verwijs ik wel naar een traditie van tenorsaxofonisten. Het nummer is 1939 op legendarische wijze vertolkt door Coleman Hawkins, één van de iconen van tenorsaxofoon. Sindsdien is het een goede gewoonte onder saxofonisten om het als eerbetoon te spelen. We zijn immers op een bepaalde manier schatplichtig aan helden zoals hij en Lester Young. Bovendien is het een prachtig stuk dat ik al sinds mijn 19e graag speel. Op een bepaald moment gaat zo'n stuk rijpen.

Je hebt een druk jaar achter de rug, veel optredens in Nederland, waaronder op het North Sea Jazz Festival, je was in Japan voor optredens, en je ziet ook nog kans een nieuw album op te nemen! Krijg je juist door veel optreden inspiratie voor nieuw werk, of was het gewoon zoals het liep?

Het is inderdaad erg druk geweest, ik voel me een bevoorrecht mens dat ik gevraagd word. Ik probeer zoveel mogelijk dingen te doen waar ik me persoonlijk heel sterk bij betrokken en gecommitteerd voel. Het zijn vaak creatieve, eigen dingen. Al mijn bandjes spelen eigen repertoire. 

Er is geen muzikant die zonder opdrachtgevers kan. Ook voor mij is dat een wisselwerking. Creativiteit moet ook worden gevoed en dat wordt lastig als je niet kunt investeren. Bij eigen concerten en albums ben ik zelf opdrachtgever. Daarin kan ik bepaalde dingen kwijt. Ik doe dat dankzij het feit dat ik werk. 

Ook in creatief opzicht is het een wisselwerking. Door opdrachten te doen word ik uitgedaagd en leer ik nog elke dag veel bij. Ik werk met veel verschillende, inspirerende mensen, dus het komt regelmatig voor dat ik ineens iets kan gebruiken voor mijn eigen ontwikkeling. Dat kan van alles zijn. Daardoor is er inspiratie in overvloed. Ik zie het als een grote, kolkende grabbelton vol ideeën waarbij ik alleen gebruik wat zich op dat moment aandient. Zo beweeg en improviseer ik ook.

Nationaal gezien heb je inmiddels wel met alle grote (jazz)muzikanten samengewerkt, ook internationaal heb je al samengewerkt met een aantal grote namen. Als je nu een internationale supergroep featuring Tom Beek zou mogen samenstellen, hoe zou die er uitzien?

Wat een leuke vraag. Ik zou wel met een aantal mensen uit New York willen samenwerken, met zoals Larry Goldings, Peter Bernstein, Bill Stewart, John Scofield. Daarmee voel ik me verwant. Ik kan nog wel even doorgaan: Lyle Mays, Dave Douglas, Bill Frisell. Maar ik heb het gevoel dat die jongens een flink maatje te groot voor me zijn. Noem het naief, maar ik heb het idee dat ik net ben begonnen.

Tot slot wat mogen we in 2013 van je verwachten?

Ik werk door aan nieuw werk. Ook mijn bandjes gaan verder, je kunt een aantal nieuwe releases verwachten. Ook mijn freelance werk gaat verder. Alles bij elkaar weet je nooit van te voren wat het je gaat brengen. Dat vind ik ook fijn. Gericht zijn op de toekomst, maar ook weer niet te ver. Ik geniet ervan zo'n mooi en creatief werk te hebben voor een dankbaar publiek. Ik heb de mooiste baan van de wereld.

Het nieuwe album van Tom Beek is vanaf 7 december verkrijgbaar op cd en als download.

Tom Beek is live te zien op:

4 december 2012: Tom Beek Trio in De Badcuyp, Amsterdam.

14 april 2013: concert Tom Beek & Mike Boddé in Vredenburg Leeuwenbergh.

Kijk voor meer optredens op www.tombeek.nl