Terry Lightfoot 1935 - 2013

Klarinetist en bandleider Terry Lightfoot is op 77-jarige leeftijd overleden. Hij leidde tijdens de z.g 'trad boom' ,eind jaren vijftig begin, jaren zestig een van de meest prominente dixielandformaties, naast Kenny Ball, Chris Barber and Acker Bilk (the “Three Bs”). Het was een van die dixielandformaties die bij een veel groter publiek dan het strikte jazzpubliek populair was.

Terence Lightfoot werd op 21 mei 1935 in Potters Bar, Middlesex geboren. Nadat hij 9-jarige leeftijd in een cabaretgroep had gezongen werd hij voor een korte periode kornettist bij de plaatselijke harmonie. Daarna leerde hij zichzelf klarinet om bij een jazzband op de middelbare school mee te kunnen spelen. Hij was zestien toen hij de middelbare school verliet en een handelsopleiding ging volgen. Vandaar werd hij leerling journalist bij de plaatselijke pers. Zijn interesse ging echter vooral uit naar de jazz die hij bij de Wood Green Stompers speelde. Na zijn militaire dienstplicht bij de RAF formeerde Lighfoot in 1955 zijn eigen band, Terry Lightfoot’s Jazzmen.

De toenemende populariteit van traditionele jazz in die jaren gaf hem de gelegenheid om een jaar later beroepsmusicus te worden. Op dat moment werd Lighfoot de jongste bandleider in Engeland. Hij trad op voor de televisie, toerde met diverse popsterren, zoals de countryzanger Slim Whitman en Frankie Lymon and the Teenagers. Ook trad hij op in de eerste serie van Cavalcades of Jazz held at the Royal Albert Hall. In deze eerste jaren was Kenny Ball trompettist in de band van Lightfoot. Ball zou al snel zelf een succesvolle banleider van zijn eigen Jazz Men worden. Voor Lightfoot en zijn medemusici vormde de tournee met New Orleansveteraan Kid Ory een van de hoogtepunten van de jaren vijftig. Desondanks waren er toen stemmen in de pers dat veel van de jeugdigen in het publiek nog nooit van Kid Ory hadden gehoord. Het bracht een tweespalt aan het licht tussen de rekkelijken en de preciezen van de dixielandjazz. Was deze jazz te populair om authentiek te zijn, omdat ze zo populair onder jongeren was?

Terry Lightfoot’s Jazzmen verschaften de preciezen meer argumenten door op te treden in de film film It’s Trad Dad!, uit 1962. In deze rolprent wisselden optredens van Engelse dixielandbands af met optredens van Amerikaanse popsterren, om op deze wijze teenagers aan beide zijden van de Atlantische Oceaan aan te spreken.The Jazzmen traden op het het nummer There Is A Tavern In The Town. Het nummer was een van drie bescheiden hitjes die de band in die periode had, samen met True Love en King Kong uit 1961.

De populariteit van de dixieland kwam echter niet nadrukkelijk tot uiting  in het maken van hitjes. Het belangrijkste bleven de optredens. Met de komst van The Beatles veranderde het muzikale landschap snel. De dixielandorkesten konden zich handhaven door nog nadrukkelijker dan voorheen voor show en entertainment te kiezen. Terry Lightfoot’s Jazzmen kregen een vaste stek in het London Palladium en in de TV-show van Des O’Connor. Daarnaast toerde de band door Europa en de Verenigde Staten

In 1966 was Lightrfoot tien jaar bandleider en vond dat hij aan een pauze in zijn loopbaan toe was. Hij ontbond zijn JazzMen en was een jaar lang caféhouder. Daarna kwam hij terug, als klarinettist bij zijn voormalige medemusicus Kenny Ball. Dit betekende ook dat hij terugkeerde naar het constante schema van optredens, Verenigde Staten, Nieuw Zeeland, Fiji. Eind 1967 richtte hij Terry Lightfoot’s Jazzmen opnieuw op. De tijd was ernaar. In Engeland waren toentertijd veel nachtclubs met een formule van cabaret en muziek. De stijl van de band paste wonderwel in dit geheel. Ook lucratief was de reeks optredens voor de Engelse strijdkrachten, die overal in de wereld waren gestationeerd. Elf jaar later hing Lightfoot opnieuw de klarinet aan de wilgen, opnieuw voor een horecagelegenheid. Three Horseshoes in Harpenden, Hertfordshire had een licensie voor livemuziek. Lightfoot werd impresario en presenteerde musici en bands die hij door de jaren heen had leren kennen.

In 1983 nam hij andermaal de klarinet op in een serie shows zoals The Special Magic of Louis Armstrong, Hit Me With A Hot Note and From Bourbon Street to Broadway. In die latere shows trad ook zijn dochter, de zangeres, Melinda Lightfoot , voor het voetlicht. Bijna tot het laatst van zijn leven bleef Lightfoot optreden.

Bijdrage: C.P. Vincentius