Melvin Rhyne 1936-2013

Jazzorganist Melvin Rhyne hoort thuis in het rijtje Jack McDuff, Jimmy McGriff, Rhoda Scott en Jimmy Smith, jazzorganisten die in de zestiger en zeventiger jaren de Hammond B3 tot een volwaardig jazzinstrument maakten. Zijn grootste bekendheid verwierf Rhyne als lid van het Wes Montgomery Trio. De lp's van dit trio uit 1959 The Wes Montgomery Trio Guitar on the Go, Round Midnight en uit 1963 Boss Guitar plus Portrait of Wes voor het Riverside label betekenden én voor gitarist Wes Montgomery én voor Melvin Rhyne de doorbraak naar een groter jazzpubliek.

Aan het einde van zijn loopbaan formeerde Melvin Rhyne een trio van gelijke samenstelling als het bekende Wes Montgomery Trio. Gitarist in dit nieuwe trio was de zeer getalenteerde Peter Bernstein. Melvin Rhyne werd in 1936 in Indianapolis geboren en begon op zeer jonge leeftijd piano te studeren. Op negentienjarige leeftijd begon hij zijn professionele loopbaan als pianist bij de toen nog onbekende saxofonist Roland Rahsaan Kirk. Algauw stapte hij over naar het instrument dat hem bekendheid zou brengen: het Hammond B3 orgel. Wat de piano hem aan techniek en muzikaal inzicht had verschaft, bracht hij moeiteloos over van piano naar jazzorgel. Rhyne vond al snel werk in het bluescircuit bij toppers in dat genre zoals B.B. King en T-Bone Walker. In 1959 werd hij gevraagd door de eveneens uit Indianapolis afkomstige Wes Montgomery die een trio formeerde.

Na de jaren met Wes Montgomery verhuisde hij naar Wisconsin tot hij begin negentiger jaren weer in de jazzwereld van zich liet spreken door zijn bijdrage aan Herb Ellis' album Roll Call, Brian Lynch' album At the Main Event en zijn eigen comeback The Legend. Daarmee begon een reeks van acht albums voor het van oorsprong Nederlandse label Criss Cross jazz, van producer Gerry Teekens. Begin jarenn negentig maakte hij enige albums met de toen nog relatief onbekende tenorsaxofonist Joshua Redman. Melvin Rhyne stierf op 5 maart 2013 in Indianapolis op 76-jarige leeftijd. Een doodsoorzaak werd niet bekend gemaakt.

Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Meer lezen

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Meer lezen

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen. Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist. In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic

Meer lezen

JazzContrasten

Zoeken in deze blog