Doorgaan naar hoofdcontent

Kay Davis 1927-2012

Naast Adelaïde Hall en Ivie Anderson was er nog een zangeres die gezichtsbepalend was voor de Duke Ellington band tot aan de jaren vijftig: Kay Davis. Haar loepzuivere sopraan weerklonk in veel van de opnamen van de Ellington band van de jaren veertig. Meestal vocaliseerde zij, en gebruikte haar stem als een instrument. De mooiste opnamen zijn die waarin Ellington haar stem laat samenklinken met de trombone van Lawrence Brown, zoals in Transblucency. Dit nummer, dat oorspronkelijk Blue Light heette werd speciaal voor de stem van Davis herschreven. Het is het visitekaartje van haar kunnen, al komen ook andere nummers van de Ellington band uit die periode daarvoor in aanmerking, zoals Violet Blue, Minnehaha en On a Turquoise Cloud. Ook herschreef Ellington voor Kay Davis de 1927 versie van Creole Love Call, welke eerder werd door Adelaïde Hall. Met haar huwelijk in 1950 kwam er een abrupt einde aan haar zangcarrière.

Kay Davis werd op 5 december 1920 als Kathryn McDonald geboren in Evanston, Illinoise. Ze was een van de drie kinderen van Samuel en Katherine McDonald. Vanaf haar tiende jaar al wilde zij een professionele zanger worden. Na haar high school ging ze naar de Nortwestern University en haalde in 1942 haar bachelor en in 1943 haar masters in muziek. Zij was in dat jaar een van de zes zwarte studenten die mochten afstuderen. Duke Ellington kwam in 1944 in Evanston, hoorde haar optreden en vroeg haar tot zijn band toe te treden. Daar vond ze in Joya Sherrill en Al Hibbler, twee collega-vocalisten. Kay Davis en Mr. Hibbler namen de vocalen voor hun rekening in een van de meest bekende Ellingtonopnamen uit die periode: “I Ain’t Got Nothin’ but the Blues.” Voor Kay Davis was het hoogtepunt in haar carrière toen ze tijdens een concert in Carnegie Hal op 13 november 1948 Billy Strayhorn’s “Lush Life,” zong, met Strayhorn aan de piano.

Bij Ellington liefhebbers zijn de meningen over de bijdragen van Kay Davis verdeeld. Er zijn er die menen dat Ellington juist die periode de meeste verfijning in zijn arrangementen laat doorklinken. Anderen noemen over dezelfde vocale bijdragen Edelkitsch.

Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B...

Clare Fischer 1928 - 2012

Wie op You Tube simpelweg Clare Fischer intikt, krijgt een dikke oudere heer in korte broek en slecht verzorgde laarsjes te zien, die een fenomenale versie van Sentimental Lady van Duke Ellington ten beste geeft. Het betreft hier Clare Fisher, een pianist, arrangeur, componist en bandleider die vanaf de late jaren vijftig een onmiskenbaar stempel op de jazz en jazzgerelateerde muziek heeft gedrukt. Zijn muzikale opleiding begon op de basisschool met viool en piano. Op zevenjarige leeftijd kreeg Fischer zijn eerste lessen in harmonie. Na twee jaar pianolessen componeerde hij klassieke muziek. Bovendien arrangeerde hij voor dansorkesten in de regio van Grand Rapids, Michigan. Eenmaal op South High School kreeg hij les op cello, klarinet en saxofoon. Zijn muziekleraar op de high school, Glenn Litton, toonde een meer dan normale belangstelling voor het talent van de jongen. Omdat het gezin Fischer het financieel niet breed had, gaf Litton de jonge Fischer gratis lessen in muziektheorie,...