Blueslegende Pinetop Perkins is maandag op 97-jarige leeftijd overleden. De boogie woogiepianist overleed aan een hartstilstand. Perkins stond bekend om zijn agressieve pianospel en schorre stem. Eerder dit jaar won hij nog een Grammy Award, waarmee hij de oudste artiest ooit is die deze prestigieuze muziekprijs won. Perkins wordt begraven in zijn geboorteplaats Belzoni, in de staat Mississippi. Hij laat geen nabestaanden achter.
Geboren als Joseph William Perkins op 7 juli 1913 in Belzoni, Mississippi . begon Perkins zijn carrière zijn als gitarist, maar liep blijvend letsel op aan zijn linkerarm door een gevecht met een begeleidingszangeres in Helena, Arkansas. Niet in staat om nog langer gitaar te spelen, stapte Perkins over naar piano. Bovendien stapte hij over van bluesgitarist Robert Nighthawk en diens KFFA radioprogramma naar Sonny Boy Williamson 's King Biscuit Time. Hij bleef werken met Nighthawk en begeliedde hem op ‘Jackson Town Gal’, begin vijftiger jaren voor het Chess label, toen het grote label voor de Chicago-blues.
In de jaren 1950 werd Perkins lid van de begeleidingsband van gitarist Earl Hooker en begon te toeren. Tijdens een onderbreking van een reeks optredens nam hij in de studio Sam Phillips in Memphis Tennessee, zijn versie van "Pinetop's Boogie Woogie" op. Het leverde hem de bijnaam Pinetop op en ook de verwarring wiens versie de eerste en originele zou zijn. Dat is en blijft uiteraard de versie van Clarence ‘Pinetop’ Smith uit 1928. Wanneer Otis Spann de Muddy Waters Band in 1969 verlaat, wordt Perkins diens vervanger. Hij zal dat meer dan tien jaar blijven, tot de leden en masse Muddy Waters verlaten om The Legendary Blues Band te vormen o.m. met Willie "Big Eyes" Smith. Hoewel hij verscheen als sideman op talloze opnames werd het spotlight pas in 1988 op Perkins gezet met het album ‘After Hours’ voor Blind Pig Records. Aan de tournee aansluitend aan de presentatie van dit album, werkten ook bluesgiganten Jimmy Rogers en Hubert Sumlin mee.
Zijn robuuste pianospel komt goed uit de verf op ‘On Top’ uit 1992, samen met ex-Muddy Water collega Jerry Portnoy op harmonica, in 1998 gevolgd door het album ‘Legends’ met gitarist Hubert Sumlin. In 2004 had Perkins een ernstig verkeersongeval, toen zijn auto in La Porte, Indiana, werd aangereden door een trein . De auto werd vernield, maar de 91-jarige bestuurder raakte niet ernstig gewond. Tot aan zijn dood, Perkins woonde in Austin , Texas . Hij trad meestal een paar nachten per week op in de club Nuno in Sixth Street. In 2005, Perkins ontving de Grammy Lifetime Achievement Award, in 2008 gevolgd door een Grammy Award voor Best Traditional Blues Album voor ‘Last of the Great Mississippi Delta Bluesmen: Live In Dallas’ samen met Henry James Townsend, Robert Lockwood Jr en David Honeyboy Edwards. Hij was ook genomineerd in dezelfde categorie voor zijn solo-album, Pinetop Perkins op de 88's: Live in Chicago.
Perkins speelde een korte muzikale cameo op de straat buiten Aretha's Soul Food Cafe in de film The Blues Brothers uit de tachtiger jaren. Hij speelde een ruzie met John Lee Hooker over wie van hen "Boom Boom" schreef. Hij verscheen ook in 1987 film Angel Heart als lid van Toots Sweet's band.
Op 97-jarige leeftijd, won hij een Grammy Award voor Best Traditional Blues Album voor ‘Joined By The Hip’, een album opgenomen met Willie "Big Eyes" Smith. Het maakte hem de oudste Grammy winnaar ooit. Perkins overleed op 21 maart 2011 in zijn huis in Austin, Texas.
Bijdrage: C.P. Vincentius
Geboren als Joseph William Perkins op 7 juli 1913 in Belzoni, Mississippi . begon Perkins zijn carrière zijn als gitarist, maar liep blijvend letsel op aan zijn linkerarm door een gevecht met een begeleidingszangeres in Helena, Arkansas. Niet in staat om nog langer gitaar te spelen, stapte Perkins over naar piano. Bovendien stapte hij over van bluesgitarist Robert Nighthawk en diens KFFA radioprogramma naar Sonny Boy Williamson 's King Biscuit Time. Hij bleef werken met Nighthawk en begeliedde hem op ‘Jackson Town Gal’, begin vijftiger jaren voor het Chess label, toen het grote label voor de Chicago-blues.
In de jaren 1950 werd Perkins lid van de begeleidingsband van gitarist Earl Hooker en begon te toeren. Tijdens een onderbreking van een reeks optredens nam hij in de studio Sam Phillips in Memphis Tennessee, zijn versie van "Pinetop's Boogie Woogie" op. Het leverde hem de bijnaam Pinetop op en ook de verwarring wiens versie de eerste en originele zou zijn. Dat is en blijft uiteraard de versie van Clarence ‘Pinetop’ Smith uit 1928. Wanneer Otis Spann de Muddy Waters Band in 1969 verlaat, wordt Perkins diens vervanger. Hij zal dat meer dan tien jaar blijven, tot de leden en masse Muddy Waters verlaten om The Legendary Blues Band te vormen o.m. met Willie "Big Eyes" Smith. Hoewel hij verscheen als sideman op talloze opnames werd het spotlight pas in 1988 op Perkins gezet met het album ‘After Hours’ voor Blind Pig Records. Aan de tournee aansluitend aan de presentatie van dit album, werkten ook bluesgiganten Jimmy Rogers en Hubert Sumlin mee.
Zijn robuuste pianospel komt goed uit de verf op ‘On Top’ uit 1992, samen met ex-Muddy Water collega Jerry Portnoy op harmonica, in 1998 gevolgd door het album ‘Legends’ met gitarist Hubert Sumlin. In 2004 had Perkins een ernstig verkeersongeval, toen zijn auto in La Porte, Indiana, werd aangereden door een trein . De auto werd vernield, maar de 91-jarige bestuurder raakte niet ernstig gewond. Tot aan zijn dood, Perkins woonde in Austin , Texas . Hij trad meestal een paar nachten per week op in de club Nuno in Sixth Street. In 2005, Perkins ontving de Grammy Lifetime Achievement Award, in 2008 gevolgd door een Grammy Award voor Best Traditional Blues Album voor ‘Last of the Great Mississippi Delta Bluesmen: Live In Dallas’ samen met Henry James Townsend, Robert Lockwood Jr en David Honeyboy Edwards. Hij was ook genomineerd in dezelfde categorie voor zijn solo-album, Pinetop Perkins op de 88's: Live in Chicago.
Perkins speelde een korte muzikale cameo op de straat buiten Aretha's Soul Food Cafe in de film The Blues Brothers uit de tachtiger jaren. Hij speelde een ruzie met John Lee Hooker over wie van hen "Boom Boom" schreef. Hij verscheen ook in 1987 film Angel Heart als lid van Toots Sweet's band.
Op 97-jarige leeftijd, won hij een Grammy Award voor Best Traditional Blues Album voor ‘Joined By The Hip’, een album opgenomen met Willie "Big Eyes" Smith. Het maakte hem de oudste Grammy winnaar ooit. Perkins overleed op 21 maart 2011 in zijn huis in Austin, Texas.
Bijdrage: C.P. Vincentius
Reacties
Een reactie posten