Doorgaan naar hoofdcontent

Ron Crotty 1929 - 2015

Op 7 mei 2015 overleed bassist Ron Crotty. Los van het werk voor Cal Tjader en het Dave Brubeck Trio en later het Dave Brubeck Quartet is de bijdrage van Crotty aan de jazzgeschiedenis niet al te opvallend. Elke jazzliefhebber, die een brede collectie aan LP's en cd's heeft verzameld, kent de opnamen van het Dave Brubeck Quartet uit het begin van de jaren vijftig, Jazz at Oberlin, 1953, een de hoogtepunten van de cooljazz.



Crotty werd op 31 december 1929 geboren in San Francisco. Hij speelde als kind viool en zong in het kerkkoor. Toen het orkest van zijn school een bassist nodig had, ging hij aan de slag met de contrabas en had deze al snel onder de knie. In 1946 kwam Crotty in de ban van de bebop en ging hij studeren aan San Francisco State University, om later les te kunnen geven. Hij was geen uitzonderlijk goede student, maar hij leerde in die periode wel om intensief met studiegenoten samen te spelen. Tegelijkertijd speelde Crotty in een bebop-band met onder meer Al Molina. Daar leerde hij drummer Cal Tjader kennen. Tjader verwees naar Crotty, toen Dave Brubeck een trio wilde beginnen. Nog voor dit trio gestalte kreeg, speelden Crotty en Tjader ook samen in het octet van Dave Brubeck, diens eerste formatie.

Het trio met Brubeck, piano, Crotty, bas en Tjader op drums zag in 1949 het licht. Jimmy Lyons, disc-jockey in San Francisco, hoorde het trio tijdens een nachtelijk optreden in de Burma Lounge op Lakeshore Avenue in Oakland en begon het trio te promoten. Zo kreeg het trio door toedoen van Lyons wekelijks zendtijd op de lokale radiozender. Incidenteel begeleidde het trio zangeres Sarah Vaughan, zowel tijdens optredens in Oakland, als in San Francisco. Crotty was toen amper negentien jaar. Zijn werk bij Brubeck werd onderbroken door zijn diensttijd. Na twee jaar keerde Crotty in 1951 bij Brubeck terug, nu in diens kwartet met altsaxofonist Paul Desmond en drummer Lloyd Davis, het kwartet dat met de plaat "Jazz at Oberlin" (1953) beroemd werd.  Op de platenhoes van die fameuze LP staat Crotty enigszins afzijdig aan de rechterkant op de foto. De stoel van de drummer werd na deze opnamen al snel bezet door Joe Dodge.

De muzikale voorbeelden van Crotty waren Jimmy Blanton en Ray Brown.  Brubeck zag in Ron Crotty vooral de man die zijn formaties een degelijke ritmische basis verschafte. Omdat Brubeck op harmonisch en compositorisch gebied meer ontwikkeling had meegekregen, spijkerde hij de kennis van Crotty op dit gebied bij. Na enige jaren bij het Dave Brubeck Quartet verliet Crotty Brubeck in 1954, vanwege hepatitis. Hij keerde na jaren toeren terug naar San Francisco, waar zijn loopbaan in de muziek al snel verpieterde door alcohol- en amfetamineverslaving. Crotty had verschillende baantjes en probeerde af te kicken. Een reeks afkickklinieken volgde, afgewisseld met periodes waarin Crotty als tuinman in zijn levensonderhoud voorzag. Van tijd tot tijd maakte hij opnamen met jazzartisten uit de regio. Zo speelde hij met pianist Vince Guaraldi op de LP Ron Crotty Trio / Vince Guaraldi Quartet / Jerry Dodgion Quartet ‎– Modern Music From San Francisco, uitgebracht in 1955 op het Fantasy label. Eveneens speelde hij op de tweede LP van baritonsaxofonist Virgil Gonsalves Sextet Jazz, San Francisco Style, uitgebracht in 1955 op het Liberty label. Daarna had de verslaving hem jarenlang in zijn greep. Incidenteel speelde hij bij ragtimepianisten als Earl Hines, of Wally Rose, of met met lotgenoten als Art Pepper. 




Pas in 1997 raakte hij definitief afgekickt. Naast zijn werk als tuinman speelt Crotty al jaren regelmatig in het café van het Oakland Museum, onder meer met trombonist/ bastrompettist Frank Phipps. Ook had hij zijn eigen groep, Ron Crotty & Friends, waarmee hij in San Francisco en omgeving optrad. In 2009 verscheen een trio-cd met bastrompettist Frank Phipps en gitarist Tony Corman; Crotty Corman And Phipps. Daarmee sloot Ron Crotty zijn loopbaan af. In zijn laatste jaren kreeg Crotty enkele malen te maken met kanker, een ziekte die hem uiteindelijk fataal werd.


Bijdrage: C.P. Vincentius
  
Kleine discografie:
The Dave Brubeck Trio with Cal Tjader Vol. 1 & 2 (opnames 1950),
The Dave Brubeck Quartet -Jazz at Oberlin, 1953 (Original Jazz Classics, 1990)
The Dave Brubeck Quartet -Jazz at the College of the Pacific (1953)
The Dave Brubeck Quartet -Live in ConcertPast Perfect, 2002
The Dave Brubeck Quartet -At Welshire Ebell: the Historic 1953 Los Angeles ConcertFresh Sound Records, 2006.

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic