Doorgaan naar hoofdcontent

CD: Levin Brothers - idem

Bassist Tony Levin, (o.a. bij Peter Gabriel, King Crimson), werkt voor het eerst samen met zijn broer, de keyboardspeler Pete Levin (speelde met o.a. Miles Davis, Gil Evans, Jaco Pastorius, Wayne Shorter). Ze brengen een album uit met muziek waar ze als kinderen graag naar luisterden - de 'cool jazz' van de jaren '50. Tony op cello en bas en Pete op orgel en piano worden bijgestaan door David Spinozza op gitaar, saxofonist Erik Lawrence en drummer Jeff 'Siege' Siegel. Drummer Steve Gadd drumt mee op de nummers 'Bassics' en 'Fishy Takes A Walk', een vervolg op een langdurige samenwerking Tony en Steve die al ontstond op school.

De opnames voor het album vonden plaats in Scott Petito's NRS Studio in de buurt van Woodstock. De broers schreven 13 nieuwe nummers voor het album, daarnaast haalde ook het mooi 'Matte Kudusai' van King Crimson het album.


Luister hieronder naar audio fragmenten van het album van de Levin Brothers:



Tony Levin: "This album's about a few things. It's a long overdue 'first record' by two brothers who've been making records individually for ... well, a lot of years! And it's a return home, for me and Pete, to the music we first shared as kids - the 'cool jazz' of the 50's. So it's been a labor of love to write pieces in that style, woodshed my cello playing, so as to use it as a lead instrument, and put together a record with melody based songs, short solos, and, hopefully, the chemistry of musicians who play like ... like brothers! "You'll see us in suits in the session photos - that was an effort to help be immersed in the genre of the music. Back in the 50's, I guess everyone put on a suit and tie to go to work, even jazz players. It took awhile to get used to, but was actually kind of fun. Old school! "We think this album will appeal to anyone who likes instrumental music, and it's a special treat to be able to offer it in vinyl (with digital download card, of course) as well as CD."

Kijk voor meer informatie op: thelevinbrothers.com


Reacties

Populaire posts van deze blog

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic