Doorgaan naar hoofdcontent

CD: Wolfgang Maiwald Trio - The Silent Ones

Hoewel de titel ‘The Silent Ones’ anders doet vermoeden staan er op de tweede cd van pianist Wolfgang Maiwald zeker niet alleen Silent Ones. Het Wolfgang Maiwald Trio is geen dertien in een dozijn trio. Het heeft een eigen geluid wat terug te horen is in mooie melodieuze nummers, spannend, sferisch van ballads tot uptempo.



Kreeg het debuutalbum van het trio al lovende kritieken, met dit tweede album benadrukt Wolfgang Maiwald nog eens extra zijn eigen geluid. Een geluid waar je ook een derde cd van wil horen. Samen met bassist Guus Bakker en drummer Pim Dros zet Maiwald een trio neer wat voortborduurt op de jazztraditie, maar wat ook voldoende ruimte neemt voor eigen interpretatie.

De twaalf nummers op ‘The Silent Ones’ zijn voor het merendeel van de hand van Maiwald, maar ook bassist Bakker leverde een bijdrage met het nummer ‘Fornette’. Verder zijn er uitvoeringen te horen van Herbie Hancock’s ‘Sonrisa’ en het prachtige ‘Lament’ van trombonist J.J. Johnson. Een mooi eerbetoon is er met het nummer ‘Tribute to Rob’ opgedragen aan één van de leermeesters van Wolfgang Maiwald, de in 2003 overleden Rob Madna. Andere muzikanten waar hij middels een nummer bewondering voor toont zijn saxofonist Toon Roos (Toontune) en de Britse pianist John Taylor (Mr. J.T.). Hoogtepunten op het album zijn ‘Flamenica’, ‘Circles’ en het titelnummer ‘The Silent Ones’.

Ter promotie van het nieuwe album is het Wolfgang Maiwald Trio de komende maanden op tour. De officiële presentatie van het album is op 21 september in de North Sea Jazz club in Amsterdam. Check voor de overige tourdata de website: www.maiwaldmusic.com

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic