Doorgaan naar hoofdcontent

CD: Benjamin Herman - Trouble

Bijna een maand geleden op 11 juli verscheen ‘Trouble’, het nieuwste album van saxofonist Benjamin Herman werd officieel gereleased tijdens het North Sea Jazz Festival in Rotterdam. Herman's 16e soloplaat. 




Dit keer koos hij voor een samenwerking met de 24-jarige Daniel von Piekartz. ‘Trouble’ is verkrijgbaar op cd, vinyl en digitaal. Voor het eerst in twee decennia heeft Herman een heel album met vocaal werk afgeleverd. Benjamin Herman: “Daniel zou eigenlijk slechts op twee tracks meespelen. Hij is uitzonderlijk muzikaal en de ideeën bleven maar komen. We hadden geen zin om te stoppen.” 

Von Piekartz speelt en zingt op acht van de tien stukken mee. Benjamin Herman heeft al jaren een zeer hecht trio met Ernst Glerum en Joost Patočka. Of het nu de composities van Misha Mengelberg, evergreens of eigen werk betreft, zeker is dat deze worden geïnterpreteerd met visie en “prettige virtuositeit’’ (Volkskrant). Door Herman’s drive en de twee werelden van Glerum (ICP Orchestra) en Patočka (Rita Reys) is het werk van deze formatie altijd van grote klasse. 

Op het nieuwe album ‘Trouble’ staan stukken van onder meer Fats Waller, Henry Mancini en Sly Stone. Veelal voorzien van een postmoderne make-over waar menig nachtclubbezoeker de laatste tram voor zou willen missen. Naast de unieke Daniel von Piekartz is er uiteraard de brille die we van Herman en consorten gewend zijn. Benjamin levert met dit album een prima album af wat zijn brede oeuvre verder completeert.

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Bix Beiderdecke’s laatste opnames, 80 jaar geleden

’t Was begin augustus 2011 tachtig jaar geleden dat kornettist Bix Beiderdecke in zijn huis in Queens, New York, een vlaag van verstandsverbijstering kreeg en onmiddellijk daarop overleed. Een gesloopte geest stierf in een gesloopt lichaam. De 28-jarige Beiderbecke was langdurig aan alcohol verslaafd. Drank was toentertijd in de Verenigde Staten nog niet grondwettelijk aan beperkende bepalingen onderhevig. De meeste spiritualiën bevatten ofwel ethanol ofwel het relatief goedkopere isopropyl. Goedkope alcohol bleek van tijd tot tijd een goedkope manier om blind te worden. Beiderbecke dronk zichzelf dood, op dezelfde manier waarop Amy Winehouse zich ten gronde richtte. Tegen het einde van de twintiger jaren was Bix Beiderbecke niet de beste of snelste trompettist in de jazzscene. Louis Armstrong hield die stoel al bezet. Beiderbecke exploreerde in een tijd waarin jazz ‘hot’ diende te zijn een ‘coolere’ benadering. Zijn lichtere trompetspel baseerde zich op zuiverheid en helderheid, m