Doorgaan naar hoofdcontent

De Oriënt en de jazz, over contrabassist Ahmed Abdul-Malik

De van oorsprong Soedanese contrabassist Ahmed Abdul-Malik maakte zijn eerste plaat onder eigen naam in 1958. ´Jazz Sahara, Middle Eastern Music with Johnny Griffin´ voor het Riverside label bevat opnamen waarop  Abdul-Malik contrabas en oud speelt, begeleid door Naim Karacand viool, Jack Hamway darabeka, Bilal Abdurrahman, duf, een soort tamboerijn. Voor drummer Al Harewood was het de eerste plaat waarop hij meespeelde. Alle vier de composities zijn van de hand van Abdul-Malik. De begeleiders klinken als een redelijk authentiek muziekensemble in een Oosters theehuis, of als een groep musici die een buikdanseres muzikale ondersteuning geeft. Wel duikt heel nadrukkelijk tenorsaxofonist Johnny Griffin op. Voor Abdul-Malik was deze plaat de vervulling van en lang gekoesterde ambitie. Ahmed Abdul-Malik werd in 1927 in Brooklyn, New York geboren in een Soedanese familie. Heel jong al ging zijn interesse uit naar Arabische muziek en muziek in het algemeen. Hij studeerde muziek aan de The High School of Music & Art in Harlem. Hij deed symfonisch werk, maar speelde ook bij een orkest op Griekse, Syrische en zigeunerbruiloften. Zijn jazzloopbaan begon Ahmed Abdul-Malik bij pianist Randy Weston, met wie hij in 1956 drie platen opnam. Ook leverde hij in 1956 zijn bijdrage als bassist aan de plaat  ´Jutta Hipp with Zoot Sims´. Zijn volgende werkgever was Thelonius Monk, met wie hij in 1958 twee platen opnam, te weten, Misterioso en Thelonius Monk in Action. Ook speelde Abdul-Malik mee op de in 1957 opgenomen, maar pas in 2005 uitgebrachte plaat Thelonious Monk Quartet with John Coltrane at Carnegie Hall.




















De LP, later cd, ´Jazz Sahara´ is een vroege , serieuze poging om jazz met wereldmuziek te combineren. Ahmed Abdul-Malik wisselt van contrabas naar oud, een soort luit en vice versa, hij speelt in op de voortgaande motieven die violist Naim Karacand aanreikt en op de vaak razendsnelle ritmes van Jack Hamway´s darabeka, een kleine percussiedrum in de vorm van een metalen vaas, bespannen met huid. Jack Ghanaim bespeelt de kanoon, een instrument met 72 snaren, dat in klank overeenkomt met het cymbalon zoals zigeunerorkesten die gebruiken. Jazzdrummer Al Harewood speelt op drie van de vier nummers mee. Op tenorsax neemt Johnny Griffin de honneurs waar. Griffin verwijdert zich ver van de hardbop die we tot dan van hem kende. Hij klink eerder als Albert Ayler, zo'n twintig jaar later in 'Ghosts'. Griffin belandde in dit experiment doordat Ahmed Abdul-Malik in 1957 met hem kennismaakte in het Thelonius Monk kwartet. Abdul-Malik bespeurde een oosters gevoel in het spel van Griffin en wist hem tot deelname over te halen. Het was een samenwerking die kennelijk beviel, want in 1959 verscheen aansluitend de plaat ´East Meets West´ met naast Ahmed Abdul-Malik en Johnny Griffin o.m trombonist Curtis Fuller, trompettist Lee Morgan, en de saxofonisten Jerome Richardson en Benny Golson. 1958 was een belangrijk jaar in de jazz. men zocht naarstig naar nieuwe wegen. Ahmed Abdul-Malik was er van overtuigd dat de muziek van het Midden Oosten, van Syrië en Egypte aan de vernieuwing van de jazz een wezenlijke bijdrage kon leveren. De oosterse muziek volgt niet de structuur van de westerse muziek, volgt geen akkoorden en kent geen maatindeling. Toevallig vinden we het loslaten van akkoordenschema´s en maatindeling ook terug na 1958, bij John Coltrane, bijvoorbeeld, of bij Archie Shepp. Ahmed Abdul-Malik bleef deze boodschap uitdragen met  ´The Music of Ahmed Abdul-Malik´ met Andrew CyrilleTommy TurrentineEric Dixon´ uit 1961,  ´Jazz Sounds of Africa´ met Andrew Cyrille, Tommy Turrentine uit 1962, Eastern Moods of Ahmed Abdul Malik uit 1963 en Spellbound uit 1964. Met de oud, zijn tweede instrument, toerde hij voor het United States Department of State door Zuid/Amerika en trad op tijdens een Afrikaans Jazzfestival in Marokko. Ook maakt hij in de zestiger jaren platen  met Art Blakey, John Coltrane en folkzangeres Odetta.

Malik was plaatsvervangend leraar aan de Junior High School, Bensonhurst, New York en gaf les in snaarinstrumenten onder de supervisie van Andrew Liotta, een bekende componist, welke zeven opera´s en daarnaast koorwerken en kamermuziek op zijn naam had staan. Terwijl Malik op deze wijze probeerde zijn lesbevoegdheid te krijgen, gaf hij bovendien les in de Soedanse taal in de taalafdeling van dezelfde high school. In de late zeventiger jaren gaf hij aan individuele studenten privé les in jazzimprovisatie vanuit de Universiteit van New York. Oktober 1993 overleed Ahmed Abdul-Malik in Long Branch, New Jersey).  


Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic