Op Koninginnedag 2012 overleed in Enter, Overijssel Rob van
den Broeck. Van den Broeck was een levenskunstenaar die zijn leven verdeelde
tussen beeldende kunst en de jazz. Dat deed hij vrij drastisch. Hij was
periodes beeldend kunstenaar en periodes jazzpianist. Zij moeder was klassiek
pianiste. Het lag daarom in de lijn der verwachtingen dat hij pianoles kreeg.
Hij stopte daarmee op zijn twaalfde. Rond zijn twintigste pakte hij de muziek
weer op. Intussen studeerde hij grafiek aan de Rietveldacademie in Amsterdam.
In en om het Concertgebouw kwam hij in aanraking met de jazz, met muzikanten
als Ellington, Monk, Rollins en Coltrane. Zijn entree in de jazz maakte hij als
pianist in een trio met Henny Vonk en Tony Vos, een trio dat later werd
uitgebreid met slagwerker Han Bennink. Algauw draaide hij mee in het
Nederlandse jazzcircuit en begeleidde hij Amerikaanse muzikanten als Ben
Webster, Dexter Gordon en Louis Hayes op hun tournees.
Het muzikale avontuur ging van den Broeck niet uit de weg. Zo speelde hij met Eric Vloeimans, Paul van Kemenade, Onno Witte, Albert van Veendendaal, Semmy Prinsen, Stormvogel, Ben van den Dungen, geluidskunstenaar Piet Jan Blauw en begeleidde hij vocaliste Masha Bijlsma. Van den Broeck speelde naast piano en Fender Rhodes, ook op en met analoge synthesizers, samplers en aanverwante digitale instrumentatie. In zijn composities klonk niet alleen een voorliefde voor jazzmusici als Thelonious Monk, McCoy Tyner en Chick Corea door. Hij had bovendien grote bewondering voor de klankwerelden van hedendaagse componisten als Strawinski, Bartok, Berg en Lutoslawski.
Bijdrage: C.P.Vincentius
Daarnaast speelde van den Broeck in de ensembles van Dick
Vennik en Chris Hinze .Voorts was hij van 1975 tot 1977 als pianist verbonden
aan het Nederlands Dans Theater.
Tezelfdertijd voegde de Duitse bassist Ali Haurand van den
Broeck aan zijn ‘European Jazz Ensemble’ toe. Die optredens in Viersen bij
Düsseldorf leidden weer tot andere contacten met de Duitse jazzscene. Zo
speelde hij in de combo's van Gerd Dudek, Tony Oxley en Tony Levin. Met de
bassist Wiro Mahieu nam hij in 1996 het duo-album ’Departures’ op, in 2008
gevolgd door de cd ’Spirits’.
Het muzikale avontuur ging van den Broeck niet uit de weg. Zo speelde hij met Eric Vloeimans, Paul van Kemenade, Onno Witte, Albert van Veendendaal, Semmy Prinsen, Stormvogel, Ben van den Dungen, geluidskunstenaar Piet Jan Blauw en begeleidde hij vocaliste Masha Bijlsma. Van den Broeck speelde naast piano en Fender Rhodes, ook op en met analoge synthesizers, samplers en aanverwante digitale instrumentatie. In zijn composities klonk niet alleen een voorliefde voor jazzmusici als Thelonious Monk, McCoy Tyner en Chick Corea door. Hij had bovendien grote bewondering voor de klankwerelden van hedendaagse componisten als Strawinski, Bartok, Berg en Lutoslawski.
Naast activiteiten in de jazzscene was van den Broeck van
1980 tot 2000 als docent piano verbonden aan het Arnhems Conservatorium.
Hoewel zijn muzikale carrière zijn beeldende activiteiten
lange tijd overvleugelde, bleef hij zijn achtergrond en scholing altijd trouw. Van
den Broeck studeerde aan de Rietveldacademie in Amsterdam en behaalde in 1961
het diploma grafisch ontwerper/illustrator. Die vakkennis kwam van pas toen hij
de omslagen van zijn eigen cd’s ontwierp. Bovendien exposeerde hij olieverfschilderingen
zowel in Nederland als Duitsland. Zelf omschreef hij deze als
"landschappen en stillevens met ‘losse’ voorwerpen", die hij met
behulp van schaduwwerking verbond. In beeldend opzicht toonde hij zich in 2005
ook modeltekenaar. Hij praktiseerde dit wekelijks in het Baarnse atelier van
Humphrey Bennet. Zijn werk als beeldend kunstenaar legde vanaf die tijd voor
het eerst een groter beslag op hem dan dat als musicus. Van den Broeck werd
geboren in Hilversum en groeide daar op. Jarenlang woonde hij in Soest, waar
hij als gastspeler geregeld optrad in de Jazzclub van Artishock, de culturele
vereniging waar hij ook meermalen exposeerde.
Reacties
Een reactie posten