Doorgaan naar hoofdcontent

Rob van den Broeck 1940-2012

Op Koninginnedag 2012 overleed in Enter, Overijssel Rob van den Broeck. Van den Broeck was een levenskunstenaar die zijn leven verdeelde tussen beeldende kunst en de jazz. Dat deed hij vrij drastisch. Hij was periodes beeldend kunstenaar en periodes jazzpianist. Zij moeder was klassiek pianiste. Het lag daarom in de lijn der verwachtingen dat hij pianoles kreeg. Hij stopte daarmee op zijn twaalfde. Rond zijn twintigste pakte hij de muziek weer op. Intussen studeerde hij grafiek aan de Rietveldacademie in Amsterdam. In en om het Concertgebouw kwam hij in aanraking met de jazz, met muzikanten als Ellington, Monk, Rollins en Coltrane. Zijn entree in de jazz maakte hij als pianist in een trio met Henny Vonk en Tony Vos, een trio dat later werd uitgebreid met slagwerker Han Bennink. Algauw draaide hij mee in het Nederlandse jazzcircuit en begeleidde hij Amerikaanse muzikanten als Ben Webster, Dexter Gordon en Louis Hayes op hun tournees.



Daarnaast speelde van den Broeck in de ensembles van Dick Vennik en Chris Hinze .Voorts was hij van 1975 tot 1977 als pianist verbonden aan het Nederlands Dans Theater.
Tezelfdertijd voegde de Duitse bassist Ali Haurand van den Broeck aan zijn ‘European Jazz Ensemble’ toe. Die optredens in Viersen bij Düsseldorf leidden weer tot andere contacten met de Duitse jazzscene. Zo speelde hij in de combo's van Gerd Dudek, Tony Oxley en Tony Levin. Met de bassist Wiro Mahieu nam hij in 1996 het duo-album ’Departures’ op, in 2008 gevolgd door de cd ’Spirits’. 



Het muzikale avontuur ging van den Broeck niet uit de weg. Zo speelde hij met Eric Vloeimans, Paul van Kemenade, Onno Witte, Albert van Veendendaal, Semmy Prinsen, Stormvogel, Ben van den Dungen, geluidskunstenaar Piet Jan Blauw en begeleidde hij vocaliste Masha Bijlsma. Van den Broeck speelde naast piano en Fender Rhodes, ook op en met analoge synthesizers, samplers en aanverwante digitale instrumentatie. In zijn composities klonk niet alleen een voorliefde voor jazzmusici als Thelonious Monk, McCoy Tyner en Chick Corea door. Hij had bovendien grote bewondering voor de klankwerelden van hedendaagse componisten als Strawinski, Bartok, Berg en Lutoslawski.
Naast activiteiten in de jazzscene was van den Broeck van 1980 tot 2000 als docent piano verbonden aan het Arnhems Conservatorium. 

Hoewel zijn muzikale carrière zijn beeldende activiteiten lange tijd overvleugelde, bleef hij zijn achtergrond en scholing altijd trouw. Van den Broeck studeerde aan de Rietveldacademie in Amsterdam en behaalde in 1961 het diploma grafisch ontwerper/illustrator. Die vakkennis kwam van pas toen hij de omslagen van zijn eigen cd’s ontwierp. Bovendien exposeerde hij olieverfschilderingen zowel in Nederland als Duitsland. Zelf omschreef hij deze als "landschappen en stillevens met ‘losse’ voorwerpen", die hij met behulp van schaduwwerking verbond. In beeldend opzicht toonde hij zich in 2005 ook modeltekenaar. Hij praktiseerde dit wekelijks in het Baarnse atelier van Humphrey Bennet. Zijn werk als beeldend kunstenaar legde vanaf die tijd voor het eerst een groter beslag op hem dan dat als musicus. Van den Broeck werd geboren in Hilversum en groeide daar op. Jarenlang woonde hij in Soest, waar hij als gastspeler geregeld optrad in de Jazzclub van Artishock, de culturele vereniging waar hij ook meermalen exposeerde.

Bijdrage: C.P.Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic