Doorgaan naar hoofdcontent

Peter Nieuwerf 1938 - 2015

Gitarist Peter Nieuwerf is vrijdag 27 maart 2015 op 76-jarige leeftijd in zijn woonplaats Utrecht overleden.  Nieuwerf was geen hemelbestormer of vernieuwer maar een vakman pur sang, die zijn roots wel degelijk in de jazz had, maar zich gaandeweg ontwikkelde tot een allround vakman die zowel in jazzclubs speelde of als studiomuzikant de herkenningsmelodie van de Fabeltjeskrant inspeelde.





Zijn vakmanschap resulteerde onder meer in een aanstelling aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Een baan die elke muzikant verwelkomt, omdat dat dat nu eenmaal een vaste bron van inkomsten verschaft. Voor de rest blijft het muzikantenleven een mooi maar vaak onzeker bestaan. Een van zijn leerlingen was Olaf Tarenskeen. Nieuwerf begon zijn muzikale loopbaan in het combo van Wim Sonneveld en trad op met artiesten van diverse pluimage zoals Stéphane Grappelli, Rita Reijs, Ramses Shaffy en Jasperina de Jong. Ook werkte Nieuwerf mee aan plaatopnamen van onder anderen Rogier van Otterlo, waaronder de LP Sketches on Bach van Chris Hinze. Robert Long, tv-programma's als De Stratemaker-op-zee-show, De Fabeltjeskrant en Sonja's Goed Nieuws Show; overal vond zijn vakmanschap waardering. De laatste dertig jaar van zijn leven werd pure jazzmuziek de allesbepalende factor in zijn leven. Zo was hij een van de vaste begeleiders van zangeres Greetje Kauffeld. Die samenwerking resulteerde onder meer in de LP The Song is you.


In 1996 trad hij op met het Koninklijk Concertgebouworkest in Carnegie Hall met de Jazzsuites van Sjostakovitsj. Daarnaast werkte Nieuwerf nauw samen met het zigeunerjazz kwartet van beeldend kunstenaar Armando. In Enschede was hij een van de vaste begeleiders in het huiscombo van jazzcafé De Tor. Steeds viel op hoe subtiel en effectief hij begeleidde en hoe degelijk de opbouw van zijn solo's was. Hij was musicus, maar vooral ook medemusicus, iemand met een perfect gevoel voor timing.


Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic