Doorgaan naar hoofdcontent

The Sacred Concerts van Duke Ellington

Enschede, 13 juni 2011 - In de laatste jaren van zijn leven schreef Duke Ellington een aantal gewijde composities, bekend geworden onder de verzamelnaam "The Sacred Concerts". Over deze drie composities zei Duke Ellington zelf:
"these concerts are the most important thing I have ever done".

Vanwege hun grote en uitzonderlijke bezetting zijn de concerten niet vaak uitgevoerd. Onder leiding van John Hondorp brachten Koor en BigBand ArtEZ van het Conservatorium een samenvatting van deze drie Sacred Concerts. Het project kreeg gestalte tijdens het Jazz Festival dat elk jaar rond Pinksteren in Enschede plaatsvindt. John Hondorp lichtte vooraf toe dat het hier een samenvatting betrof van de concertmuziek zoals die door de beheerders van het Ellingtonlegaat wordt erkend. De Oude Kerk aan de Markt te Enschede zat tjokvol. Nadat alle reguliere zitplaatsen waren bezet, namen velen genoegen met een plekje in de gangpaden. Men kwam niet tevergeefs. Het betrof een spetterende uitvoering op hoog niveau. De zangsolisten, met name Tamara Peters, sopraan en Andrea Stuckenholz, alt, waren van bijzondere klasse. Grandioos was de bijdrage van tapdanser Thomas Kolczewski, maar ook de solisten uit de ArtEZ Conservatorium bigband zorgden voor open doekjes. ArtEZ Conservatorium koor zorgde voor een bijzondere prestatie door de deels reciterende, deels gezongen partijen stijlvol neer te zetten. De zeggingskracht van deze klassieke compositie, gecombineerd met de drive van een bigband en de energie die doet denken aan gospelkoren uit de zwarte kerken zorgden voor een zeer geslaagd optreden van bijna anderhalf uur. Het langdurige applaus was volkomen terecht. Dit was een van de hoogtepunten van het Jazz festival Enschede 2011.

Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic